เ รื่ อ ง ข อ ง ผ ม
MY STORY | SOMKIAT ONWIMON ส ม เ กี ย ร ติ อ่ อ น วิ ม ล ค น สุ พ ร ร ณ ฯ บ้ า น ส า ม ชุ ก ผมเกิดมาในครอบครัวที่มีความหลากหลายและผันผวนทั้งในชีวิตสังคมและเศรษฐกิจ ช่วงที่ยังจำความไม่ได้ พ่อเปิดร้านถ่ายรูปในตลาดอำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี มาจำความได้ก็ตอนที่เริ่มเดินได้ในวัยเด็กเล็กๆ พ่อขายร้านถ่ายรูปไปแล้ว ย้ายไปทำท่าถ่านริมน้ำติดด้านเหนือของตลาด เริ่มเรียนหนังสือชั้นอนุบาลและประถมศึกษาก็ตอนที่พ่อแม่และพี่สาวขายถ่านและล่องเรือเดินแม่น้ำท่าจีน (คนสุพรรณตั้งชื่อใหม่เป็น "แม่น้ำสุพรรณฯ") จำได้แม่ยำตอนที่ถูกหมาบ้ากัดต้องไปฉีดยารอบสะดือทุกวันจนครบ 12 เข็ม หรือกี่เข็มก็ไม่แน่ใจ แต่จำได้ว่าซ้อนจักรยานไปให้หมอฉีดยารอบสะดืออยู่หลายวัน ที่จำได้แม่นอีกอย่างก็คือตอนที่โรงสีข้างบ้านเขาติดตั้ง"โทรภาพ"เครื่องแรกของตลาด ผมวิ่งไปดูเห็นเสาอากาศสูงๆ ส่วนภาพ "โทรภาพ" บนจอเห็นแต่จุดๆสีขาวๆดำๆพร่าๆมัวๆเป็นแบบที่ตอนต่อมาเขาเรียกกันว่าเหมือนหิมะตก ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหิมะมันคืออะไร ฟังดูชื่อออกจะหยาบโลนอยู่ ตอนหลังที่เคยเรียกว่า "โทรภาพ" เขาก็เรียกใหม่ว่า "โทรทัศน์" ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเรียกให้มันยากไปทำไม เรียก "โทรภาพ" ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นภาพที่ไม่ชัด หลังจากนั้นผมก็มิได้สนใจวิ่งไปดูโทรภาพอีกเลย ที่บ้านก็ไม่มีไฟฟ้า ใช้ตะเกียงเจ้าพายุ ตะเกียงโป๊ะ กับตะเกียงรั้ว เป็นหลัก เมื่อไม่สนใจโทรทัศน์ผมก็เลือกไปดูหนังขายยาที่มักจะมาฉายบ่อยๆที่สนามข้างตลาด บางทีก็ดูหนังในวิก หรือโรงหนังประจำตลาด ไปดูลิเก ดูดนตรีลูกทุ่งตามงานวัดบ่อย ดูงิ้วทุกปีที่ชาวตลาดจัดมาให้ดูฟรีๆ วิทยุก็ฟังประจำ ทั้งข่าว และละคร แต่ผมจะชอบนิทานที่เล่าทางวิทยุมากเป็นพิเศษ ผมชอบนิทานคณะ ฉลาด เค้ามูลคดี ส่วนพี่สาวชอบฟังละคร คณะแก้วฟ้า ต่อมาพ่อกับแม่ขายที่ขายกิจการท่าถ่านเอาเงินไปใช้หนี้ใครก็ไม่รู้ แล้วย้ายออกมาซื้อที่นาราวสิบไร่หลังตลาด พ่อทำนาปลูกพืชสวน แม่ทำขนมหาบเร่ขายในตลาด ผมเองก็ช่วยงานบ้านอย่างเต็มที่เพราะเป็นลูกชายวัยรุ่นที่อยู่ในวัยแข็งแรงทำงานได้สบายๆ แถมหาบขนมไปนั่งขายในตลาดทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนอีกต่างหากย้ายโรงเรียนจากระดับประถมศึกษาไปเรียนระดับมัธยมฯที่โรงเรียนในวัดหลังตลาด เรียนจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 หรือเทียบเท่ากับชั้น ม. 4 ในปัจจุบัน แล้วจึงออกจากบ้าน มุ่งสู่กรุงเทพมหานคร ตอนที่บ้านยังคงไม่มีไฟฟ้าใช้อยู่ เข้ากรุงแล้ว เห็นไฟฟ้า แสงสี และชีวิตแปลกๆก็อดคิดถึงบ้านไม่ได้ ปิดเทอมเมื่อไรเป็น กลับสามชุกทันที ... เข้ากรุงแล้ว...ชีวิตก็ดำเนินต่อไป The rest is personal history ..... |
MY 1966-67 HIGH SCHOOL WATER COLOURS IN EXHIBITION AT WARD PARKWAY, KANSAS CITY, MO.
All paintings were sold and kept in private collections somewhere in Missouri.
All paintings were sold and kept in private collections somewhere in Missouri.
|