ผมไม่เห็นด้วยและขอคัดค้าน และตำหนิการรณรงค์เรื่อง "ให้เหล้า เท่ากับแช่ง"
ซึ่งพบเห็นและได้ยินถี่มากในช่วงฉลองส่งท้ายปีเก่า-ต้อนรับปีใหม่ 2557-2558 นี้
"ให้เหล้า ไม่เท่ากับแช่ง" แน่นอนครับ
การให้เหล้าเป็นของขวัญหรือของที่ระลึก เป็นการให้ของขวัญที่เราชอบที่จะให้ แก่คนที่เรารักและเคารพ ผู้ซึ่งชอบที่จะรับเหล้าจากเราด้วย ก็เท่านั้นเอง
ไม่มีเหตุอันควรใดๆที่หน่วยงานของรัฐจะออกมารณรงค์ตำหนิผมหรือใครต่อใครในประเทศไทยที่มีเสรีภาพและวัฒนธรรมใน "การให้" ในเทศกาลปีหม่นี้
ในอดีตก่อนการรณรงค์ประนามคนให้เหล้าแก่ผม ผมเคยได้เหล้า ได้เบียร์ และได้ไวน์ ได้สาเกเป็นของขวัญปีใหม่เสมอมา จากเพื่อน จากองค์กร-หน่วยงาน จากบริษัทลูกค้าผู้สนับสนุนงานของผม จากเพื่อนชาวต่างชาติ จากสถานฑูต แต่ระยะหลังนี้ไม่มีใครให้อีกเลย นับแต่มีการรณรงค์ตำหนิกร้าวต่อต้านคนที่ชอบที่จะให้เหล้าแก่ผมอย่างไม่ไว้หน้ากัน (แถมปฏิทินสวยๆที่เคยได้ก็หายไปอีกต่างหาก!)
ผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า-เบียร์ หรือไวน์ แต่ชอบให้เหล้า-เบียร์-ไวน์ เป็นของขวัญแก่ผู้อื่น เพราะถือว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เป็นเครื่องดื่มวัฒนธรรมของมนุษยชาติ มนุษย์ประดิษฐ์คิดค้นผลิตมาดื่มกินกันและใช้ในศาสนพิธีอันศักดิ์สิทธิ์นานนับพันๆปีแล้ว แม้แต่การถวายพระพรเราก็ดื่มถวายพระพรกันมาแต่ยุคประวัติศาสตร์โบราณแล้ว
ปีใหม่ทุกปี ใครให้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์มา ผมก็ชอบที่จะส่งต่อไปให้เพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง ผู้ใหญ่ที่เคารพ และลูกน้องผู้ร่วมงาน ต่อไป
การรณรงค์ "ให้เหล้า เท่ากับแช่ง" เป็นการดูถูกวัฒนธรรมการดื่มกินสุราและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของมนุษยชาติ และเป็นการล่วงละเมิดสิทธิเสรีภาพของมนุษย์ผู้มีสติและวัฒนธรรมในการดื่ม
ผมคัดค้านการใช้กฎหมายมากจนเกินเหตุในการควบคุมการดื่มแอลกอฮอล์มาตั้งแต่ปี 2550 ครั้งที่ผมเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติปี 2550 นั้นเอง
บันทึกเค้าโครงการอภิปราย และ เอกสารประกอบคำแปรญัตติ (ร่าง) พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. (๒๕๕๐) โดยตัวผมเอง - สมเกียรติ อ่อนวิมล ในฐานะสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หมายเลข ๑๖๙
เชิญท่านอ่านแล้วถกเถียงกันได้ ที่หน้าเก็บเอกสารใน THE LIBRARY / DOCUMENTS
สมเกียรติ อ่อนวิมล
เผยแพร่ครั้งแรก วันที่ 30 ธันวาคม 2558
นำมาลงให้ใหม่ตามคำขอของผู้อ่าน วันที่ 12 มิถุนายน 2563
ซึ่งพบเห็นและได้ยินถี่มากในช่วงฉลองส่งท้ายปีเก่า-ต้อนรับปีใหม่ 2557-2558 นี้
"ให้เหล้า ไม่เท่ากับแช่ง" แน่นอนครับ
การให้เหล้าเป็นของขวัญหรือของที่ระลึก เป็นการให้ของขวัญที่เราชอบที่จะให้ แก่คนที่เรารักและเคารพ ผู้ซึ่งชอบที่จะรับเหล้าจากเราด้วย ก็เท่านั้นเอง
ไม่มีเหตุอันควรใดๆที่หน่วยงานของรัฐจะออกมารณรงค์ตำหนิผมหรือใครต่อใครในประเทศไทยที่มีเสรีภาพและวัฒนธรรมใน "การให้" ในเทศกาลปีหม่นี้
ในอดีตก่อนการรณรงค์ประนามคนให้เหล้าแก่ผม ผมเคยได้เหล้า ได้เบียร์ และได้ไวน์ ได้สาเกเป็นของขวัญปีใหม่เสมอมา จากเพื่อน จากองค์กร-หน่วยงาน จากบริษัทลูกค้าผู้สนับสนุนงานของผม จากเพื่อนชาวต่างชาติ จากสถานฑูต แต่ระยะหลังนี้ไม่มีใครให้อีกเลย นับแต่มีการรณรงค์ตำหนิกร้าวต่อต้านคนที่ชอบที่จะให้เหล้าแก่ผมอย่างไม่ไว้หน้ากัน (แถมปฏิทินสวยๆที่เคยได้ก็หายไปอีกต่างหาก!)
ผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า-เบียร์ หรือไวน์ แต่ชอบให้เหล้า-เบียร์-ไวน์ เป็นของขวัญแก่ผู้อื่น เพราะถือว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เป็นเครื่องดื่มวัฒนธรรมของมนุษยชาติ มนุษย์ประดิษฐ์คิดค้นผลิตมาดื่มกินกันและใช้ในศาสนพิธีอันศักดิ์สิทธิ์นานนับพันๆปีแล้ว แม้แต่การถวายพระพรเราก็ดื่มถวายพระพรกันมาแต่ยุคประวัติศาสตร์โบราณแล้ว
ปีใหม่ทุกปี ใครให้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์มา ผมก็ชอบที่จะส่งต่อไปให้เพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง ผู้ใหญ่ที่เคารพ และลูกน้องผู้ร่วมงาน ต่อไป
การรณรงค์ "ให้เหล้า เท่ากับแช่ง" เป็นการดูถูกวัฒนธรรมการดื่มกินสุราและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของมนุษยชาติ และเป็นการล่วงละเมิดสิทธิเสรีภาพของมนุษย์ผู้มีสติและวัฒนธรรมในการดื่ม
ผมคัดค้านการใช้กฎหมายมากจนเกินเหตุในการควบคุมการดื่มแอลกอฮอล์มาตั้งแต่ปี 2550 ครั้งที่ผมเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติปี 2550 นั้นเอง
บันทึกเค้าโครงการอภิปราย และ เอกสารประกอบคำแปรญัตติ (ร่าง) พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ. (๒๕๕๐) โดยตัวผมเอง - สมเกียรติ อ่อนวิมล ในฐานะสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ หมายเลข ๑๖๙
เชิญท่านอ่านแล้วถกเถียงกันได้ ที่หน้าเก็บเอกสารใน THE LIBRARY / DOCUMENTS
สมเกียรติ อ่อนวิมล
เผยแพร่ครั้งแรก วันที่ 30 ธันวาคม 2558
นำมาลงให้ใหม่ตามคำขอของผู้อ่าน วันที่ 12 มิถุนายน 2563
