All Categories

เรื่องนักการเมืองถือหุ้นสื่อ

7/7/2019

ประเด็นของผม เรื่องนักการเมืองถือหุ้นสื่อ:

1. ผมคัดค้านเรื่องนี้มาอย่างสุดๆ ตั้งแต่เป็น สสร.1 ร่างรัฐธรรมนูญ และร่างกฏหมายลูก ปี 2540 แล้ว
สื่อมวลชนไม่ใช่อาชีพน่ารังเกียจของสังคมจนถึงขนาดถูกตัดสิทธิสิ้นเสรีภาพ และถูกอัปเปหิออกจากสารบบประชาธิปไตย

ในระบอบประชาธิปไตย พลเมืองทุกคนมีสิทธิเสรีภาพเท่าเทียมกันหมด ไม่ว่าจะมีความแตกต่างกันด้วยเรื่องอันใด: เพศ, วัย, เชื้อชาติ, ศาสนา, สีผิว, ความคิด, อาชีพ ฯลฯ การตัดสิทธิทางการเมืองจนหมดโอกาสเสนอตัวรับใช้ชาติในรัฐสภา และในรัฐบาล ทำไม่ได้ เพราะไม่เป็นประชาธิปไตย แถมเป็นการดูหมิ่นศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ผู้ประกอบอาชีพสุจริตด้วย

ที่จริงโจรผู้ร้ายและผู้ประกอบอาชีพทุจริตอื่นที่รัฐไม่สามารถสอบประวัติได้ ยังสามารถลงสมัครรับเลือกตั้งได้ เพราะเป็นสิทธิเสรีภาพของเขา

รัฐธรรมนูญกัมพูชาเขียนสั้นๆง่ายๆแค่ว่า "บุคคลอายุ 18 ปี มีสิทธิ์เลือกตั้ง และลงสมัครรับเลือกตั้ง" ผมกางรัฐธรรมนูญเขมรอภิปรายเรื่องนี้ แต่ล้มเหลว ไม่มีใครเอาด้วย

ตอนผมเป็น สสร.1 ผมก็ภูมิใจที่มีสื่อสารมวลชนมาเป็น สสร.ร่วมกัน 5 คน บุญเลิศ-จากมติชน วรพจน์-ไทยรัฐ สมเกียรติ-แปซิฟิคฯ และ อีกสองคน หากสื่อมวลชนเป็นนักการเมืองไม่ได้ ใครจะมาต่อสู้เพื่อการสื่อสารมวลชน และใครจะมีหัวใจปกป้องความจริงสาธารณะ ขณะที่นักการเมืองอาชีพอื่นโกหกกันเต็มสภา

สื่อมวลชนนั่นเองที่ร่วมร่างรัฐธรรมนูญปี 2540 จนเกิดมาตรา 40 ว่าด้วยการจัดสรรคลื่นความถี่และการประกอบกิจการวิทยุ ทีวี และ internet ทำให้เกิด กสช. กสทช. เช่นในทุกวันนี้ ถ้าจะลำเลิกเอาบุญคุณชื่อเสียง ผมเองนี้แหละเป็นผู้เสนอร่างมาตรา 40 ในรัฐธรรมนูญปี 2540 แต่แรกเริ่ม (ผมก็ไม่อยากให้ กสทช.ทำงานแบบทุกวันนี้ หากผมมีโอกาสรับเลือกตั้งเป็น สส. / สว. อีกที ก็จะแก้ไขสิ่งผิดๆ ที่เกิดขึ้นหลังรัฐธรรมนูญฉบับตามหลังมาที่ทำเสียหาย จนสื่อมวลชนกลายเป็นอาชีพต้องห้าม มิให้มีส่วนสร้างชาติ)

ในโลกนี้ไม่มีประเทศประชาธิปไตยที่ไหนเลยจะห้ามสื่อมวลชนเป็นผู้แทนราษฎร เพราะสื่อมวลชนนั้นเป็นผู้แทนปวงชน เป็นปากเสียงของประชาชน มาตั้งแต่เกิดมีหนังสือพิมพ์ในศตวรรษที่ 17 แล้ว โดยไม่ต้องมีใครเลือกตั้ง

2. ไม่มีอาชีพไหนทำลายชาติโดยตรง มีแต่คนไม่ดีที่ทำลายชาติได้ ไม่ว่าจะเป็น หรือไม่เป็นผู้แทนราษฎร รัฐธรรมนูญในระบอบประชาธิปไตย ต้องให้โอกาสแก่ประชาชนโดยเสรี ทั้งฝ่ายสมัครรับเลือกตั้งและฝ่ายลงคะแนนเลือกตั้ง ไมว่าจะเป็นคนดีหรือไม่ดี-ซึ่งเป็นเพียงข้อมูลความเห็นเฉพาะบุคคล- ล้วนต้องมีสิทธิลงสมัครรับเลือกตั้งได้ทั้งสิ้น

3. ผมเศร้าใจที่สื่อมวลไทยไม่สนใจเรื่องสิทธิเสรีภาพของตนเองและสถาบันวิชาอาชีพของตนเอง ทุกสื่อเพลิดเพลิน สะใจ พร้อมใจกันขย่มทุบทำลายคุณธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ของลูกชายผม กับ น้องช่อของผม, และพรรคอนาคตใหม่ของประชาชนผู้สนับสนุนจำนวนมาก รุมกันถล่มเจ้าของนิตยสารเล็กๆ ที่ผมไม่เคยอ่านกันอย่างไม่ลืมหูลืมตาดูตัวเองที่สิ้นเสรีภาพไปนานแล้ว ทั้งนี้ก็ด้วยฝีมือการทำลายสื่อของ คสช. ที่บรรดาสื่อสนับสนุนกันสนั่นเมืองนั่นเอง

พวกผู้ถือหุ้น ททบ 5, วิทยุทหาร - ยานเกราะ, ขสทบ, พล 1 รอ, อสมท, กรมประชาสัมพันธ์ ฯลฯ ล้วนเป็นหุ้นของส่วนราชการ ที่จัดการโดยรัฐบาลทั้งนั้น ทุกคนลอยนวลกันหมด

หากการมีหุ้นในนิตยสารเล็กๆ พิมพ์ให้อ่านกันบนเครื่องบิน เป็นพิษต่อประชาธิปไตย ถ้าเป็นอย่างนั้น การใช้หนังสือพิมพ์, การทำรายการโทรทัศน์ และ internet website -twitter-instagram- ของพลเมืองไทยทุกคน ก็จะเป็นคุณสมบัติต้องห้ามตามรัฐธรรมนูญไปด้วย

น่าเวทนาประเทศไทย!
จะไม่เป็นประชาธิปไตยกันทั้งที ก็ยังไม่มีความเท่าเทียมกันในความไม่เป็นประชาธิปไตย.

ใน The Thai Animal Farm ....
“สัตว์ทุกตัวไม่เท่าทียมกัน แต่มีสัตว์บางตัวมีความไม่เท่าเทียมกันมากกว่าสัตว์ตัวอื่น"

When it comes to democracy, we are number 1.
We are THAILAND 1.0!

สมเกียรติ อ่อนวิมล
6 กรกฎาคม 2562

0 Comments

James Comey: Mr. Trump Eats Your Soul in Small Bites | ทรัมพ์กัดกินวิญญาณของคุณคำน้อยๆ ทีละคำ จนหมด

3/5/2019

0 Comments

Quotable Quotes:
James Comey: "Mr. Trump Eats Your Soul in Small Bites"
อดีตผู้อำนวยการ FBI เขียนบทบรรณาธิการในหนังสือพิมพ์ The New York Times เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2019 นี้ บอกว่าคนที่ทำงานกับประธานาธิบดี Donald Trump หากเป็นคนอ่อนแอ ก็จะถูก Trump "กัดกินวิญญาณของคุณทีละคำน้อยๆ" จนสูญสิ้นความเป็นตัวตนของตัวเองในที่สุด เพราะ Trump เป็นผู้นำที่ไร้ศีลธรรม ชอบคุยโวโกหกปริ้นปร้อนเป็นประจำ ใครอยากอยู่ทำงานด้วย เพราะอยากได้งานดีๆที่ผ่านมาในชีวิต หรือจำต้องอยู่ร่วมงานกันต่อไปเพราะรู้ว่า Trump เป็นคนไร้ศีลธรรม แต่ต้องการอยู่ต่อเพื่อหาโอกาสขัดขวางเขาไม่ให้ทำลายประเทศชาติได้ แต่พออยู่ไปเรื่อยๆ ก็ต้องยอมปรับตัวตามเขาไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็จะสูญสิ้นความเป็นตัวตนของตนเอง เพราะถูก Trump กัดกินวิญญาณไปที่ละน้อยๆ จนหมดสิ้นในที่สุด.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
The following are quotes taken from former FBI director James Comey's New York Times Op-Ed on 1 May 2019.
Full article can be accessed at James Comey: How Trump Co-ops Leaders Like Bill Barr
ข้างล่างเป็นข้อความเด่นบางส่วนที่คัดมาจากบทบรรณาธิการของอดีตผู้อำนวยการ FBI สหรัฐฯ ลงพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ The New York Times ฉบับวันที่ 1 พฤษภาคม 2019 อ่านบทความเต็มได้ที่ James Comey: How Trump Co-ops Leaders Like Bill Barr
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
James Comey:
”Amoral leaders have a way of revealing the character of those around them.
ผู้นำที่ไร้คุณธรรมมีวิธีที่จะดึงความเป็นตัวตนของคนรอบตัวออกมาได้.
---
But more often, proximity to an amoral leader reveals something depressing.
แต่ก็มีบ่อยที่คนใกล้ตัวผู้นำที่ไร้ศีลธรรมนั้นจะเปิดเผยตัวตนที่เห็นแล้วให้อึดอัดกลัดกลุ้มใจยิ่งนัก.
---
Accomplished people lacking inner strength can’t resist the compromises necessary to survive Mr. Trump and that adds up to something they will never recover from…, because Mr. Trump eats your soul in small bites.
คนที่ประสพความสำเร็จแต่ขาดซึ่งพลังเข้มแข็งในจิตใจจะมิอาจทนสู้แรงโน้มน้าวให้ยอมประนีประนอมเพื่อให้สามารถทนอยู่ร่วมงานต่อกับ Trump ได้ต่อไป แล้วมันก็ต้องยอมมากขึ้นๆเรื่อยๆจนจมดิ่งไม่ฟื้นตัว.....เพราะ Mr. Trump กัดกินวิญญาณของคุณคำเล็กๆ ทีละคำ.
---
It starts with your sitting silent while he lies, both in public and private, making you complicit by your silence. In meetings with him, his assertions about what “everyone thinks” and what is “obviously true” wash over you, unchallenged,…… because he’s the president and he rarely stops talking. As a result, Mr. Trump pulls all of those present into a silent circle of assent.
ตอนแรกคุณก็นั่งฟังคำโกหกของเขาอย่างเงียบๆ, ทั้งในที่สาธารณะและที่ส่วนตัว, ทำให้คุณกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดเพราะคุณเงียบคุณไม่เถียง. เวลาร่วมประชุมกัน เขาจะอ้างว่า "นี่แหละทุกคนก็คิดแบบที่ผมพูด" "ที่พูดนี้เป็นความจริง จริงๆ ใครๆก็ว่าจริง" คำพูดแบบนี้ถาโถมท่วมหัวคุณ, โดยคุณไม่เถียงเลย...เพราะเขาเป็นประธานาธิบดี แล้วส่วนใหญ่เขาก็พูดไม่หยุดเลย. ผลสุดท้ายนายทรัมพ์ก็ดึงทุกคนในวงประชุมให้เห็นด้วยโดยความเงียบ เพราะไม่มีใครกล้าเถียง.
---
Of course, to stay, you must be seen as on his team, so you make further compromises. You use his language, praise his leadership, tout his commitment to values.
แน่นอนว่า หากคุณต้องการอยู่ทำงานต่อกับเขา คุณก็จำต้องทำตัวให้เข้ากันเป็นทีมของเขาทีมเดียวกัน ดังนั้นคุณก็จำต้องประนีประนอมมากขึ้นเรื่อยๆ พูดภาษาเดียวกันกับเขา, กล่าวชื่นชมยกย่องความเป็นผู้นำของเขา, สรรเสริญค่านิยมแบบที่เขาแสดงให้ปรากฏ.
---
And then you are lost. He has eaten your soul.”
และแล้วคุณก็หลงทาง สูญสิ้นความเป็นตัวตนของคุณ. เขากินจิตวิญญาณของคุณหมดสิ้นแล้ว."

Quotable quotes taken from Mr. James Comey's Op Ed in The New York Times, 1 May 2019 entitled: James Comey: How Trump Co-ops Leaders Like Bill Barr

สมเกียรติ อ่อนวิมล
3 พฤษภาคม 2562

0 Comments

บนดาวเคราะห์โลก | ON PLANET EARTH

27/4/2019

0 Comments

การมองโลกที่มีมนุษยชาติอยู่อาศัยร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสังคมสิ่งมีชีวิตบนแผ่นดินและผืนน้ำที่เกาะตัวเป็นก้อนกลม โคจรล่องลอยวนไปมาในอวกาศ มีมุมมองได้ต่างกัน
ถ้ามองแบบภาพกว้างก็ให้ถอยออกไปนอกระบบสุริยะ เห็นโลกเป็นเพียงจุดสีฟ้าจางในอวกาศวางตัวอยู่ตรงวงโคจรวงที่สามจากศูนย์กลางอันเป็นที่อยู่ของดวงดาวแสงอ่อนเรียกว่าดวงอาทิตย์ ณ ศูนย์กลางของระบบสุริยะขนาดเล็กบริเวณขอบนอกของดาราจักรทางช้างเผือก หรือ The Milkyway Galaxy มองโลกแบบนี้จะเห็นความโดดเดี่ยวเดียวดายของจุดสีฟ้าอ่อนซีดจางๆ หรือที่นักดาราศาสตร์เรียกว่า Pale Blue Dot เป็นการมองโลกแบบฟิสิกส์ดาราศาสตร์ มองโลกเป็นดาวเคราะห์ที่เรียกชื่อว่า The Earth จะไม่เห็นปัญหาความวุ่นวายอะไรบนผิวโลก ไม่เห็นแม้แต่รูปแบบชีวิตบนผิวโลก เว้นแต่ถ้าจะเข้าไปใกล้ๆก็จะเห็นสรรพชีวิตสารพันรูปแบบและหลากหลายปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน แต่ก็ยังไม่เห็นอะไรมากไปกว่าจุดสีฟ้าจางที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมีสีสันและชีวิตที่หลากหลายขึ้น จาก The Pale Blue Dot ก็กลายมาเป็น The Blue Planet ถ้าไม่ลงไปอยู่บนโลก ไม่ลงไปคลุกคลีมีปฏิสัมพันธ์กับชีวิตและสรรพสิ่ง ก็จะไม่มีปัญหาให้เดือดร้อนทุกข์สุขจนต้องดิ้นรนหาทางให้พ้นทุกข์กันแต่ประการใด การมองโลกจากสุดขอบปลายทางของระบบสุริยะจึงยังผลให้เกิดความสงบสุขอย่างเปี่ยมล้น.
มุมมองของมนุษย์ที่มีต่อโลกเป็นมุมแคบกว่าจินตนาการ กว้างที่สุดของมุมแคบ
ก็เพียงเห็นโลกกลมที่ถูกจับมาจัดแผ่แบนราบเป็นแผนที่แสดงแผ่นดินและผืนน้ำ แสดงอาณาบริเวณที่มนุษย์อยู่อาศัย แบ่งแยกเขตแดนกันตามที่เป็นผลพวงของการใช้กำลังอำนาจทางการเมืองการทหารแต่โบราณ อธิบายให้เห็นว่าแผ่นดินและผืนน้ำตรงไหนเป็นของมนุษย์กลุ่มใด เรียกกลุ่มตัวเองว่าเป็นรัฐเป็นประเทศชื่ออะไร แล้วมนุษย์ก็ต่อสู้ปกป้องดินแดน ขยายดินแดน สูญเสียดินแดนและชีวิตที่ต่อสู้ปกป้องดินแดนที่มีพรมแดนและมีชื่อเรียกขานเป็นประเทศทั้งหลายเหล่านั้น เป็นการมองโลกแบบเป็นโลกมนุษย์ หรือ The World เป็นการมองตัวเองของมนุษย์แบบภูมิรัฐศาสตร์ ละเลยแม้แต่จะพิจารณาปฎิสัมพันธ์กับธรรมชาติแวดล้อม มองจากฐานข้อมูลปัญหาของมนุษย์เอง มองโลกแบบนี้ มองเมื่อไรก็เห็นปัญหาเมื่อนั้น มนุษย์เรียกช่วงเวลาหรือยุคของพัฒนาการสังคมโลกแบบนี้ว่าเป็นความเจริญของมนุษยชาติ.
มาปัจจุบัน มนุษย์เริ่มมองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตมนุษย์เองกับสิ่งแวดล้อมและสรรพชีวิตที่หลากหลายรายรอบมากขึ้น เห็นความสำคัญของการอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติและเผ่าพันธุ์มนุษย์กลุ่มอื่น รวมทั้งเห็นความสำคัญของความหลากหลายแห่งชีวภาพบนดาวเคราะห์โลกมากขึ้น พรมแดนที่เคยลากเส้นแบ่งไว้เพื่อปกป้องอัตลักษณ์และอำนาจของเผ่าพันธุ์ตนเริ่มถูกทำลายลงโดยปฏิสัมพันธ์โลกาภิวัตน์ข้ามพรมแดนทางภูมิรัฐศาสตร์ ทำให้มนุษยชาติสามารถเปลี่ยนแปลงวิถีการดำเนินชีวิต ปรับขยายวิธีคิด และเดินทางข้ามพรมแดนในยุคทันสมัยมากขึ้น การเดินทางของมนุษยชาติบนโลกมนุษย์กลับสู่ความเป็นดาวเคราะห์โลกแบบอดีตก่อนบรรพกาลเช่นว่านี้กำลังดำเนินอยู่และดำเนินต่อไปอย่างช้าๆ เพียงแต่ว่ามนุษย์ไม่หาเวลาหยุดตัวเองให้นิ่งพอที่จะมองเห็นความเจริญในจิตใจของตัวเองเท่านั้น.

สมเกียรติ อ่อนวิมล
27 เมษายน 2562
บนดาวเคราะห์โลก | ON PLANET EARTH

0 Comments

Racism in America

27/4/2019

1 Comment

Those who have narrow view of the world can easily become domesticated nationalists and then racists. Go out and travel the world and you'll know the world has more beautiful things to offer including racial and cultural diversities. Human being on earth evolves this way...endless forms and most beautiful.
While being a foreign-exchange student in a high school in Kansas City years ago I met an adult American who had never seen the sea, let alone another country. I later returned to America as a Ph.D. student at the University of Pennsylvania with financial grant from the Harvard Yen-Ching Institute. I drove around the US every summer for five years pitching tents in various national parks, meeting and talking with many Americans along the way. In 2004 as a television news reporter from Thailand I again traveled across the US talking to ordinary Americans along the road from L.A. to New York. America is a wonderful country. Americans I met throughout my life are all nice and worldly educated.
Racism in America today is something I never saw in Kansas City where I lived in 1966-67.

Somkiat Onwimon
27 April 2019

1 Comment

มหาอำนาจมือสมัครเล่น

4/5/2017

0 Comments

TRUMP'S FOREIGN POLICY:
นี่ไม่ใช่การเมืองตามความเป็นจริง แต่เป็นเรื่องของมือสมัครเล่นทำนโยบายเอเชียแบบเหลวเละ
This Isn’t Realpolitik. This Is Amateur Hour.
The Trump administration’s Asia policy is the worst of all possible worlds.

BY STEPHEN M. WALT
MAY 3, 2017

To a casual observer, Donald Trump’s invitation to Philippine President Rodrigo Duterte to visit the White House might appear to be a classic example of hard-nosed realpolitik. Never mind Duterte’s murderous anti-drug campaign, his boasting of having personally killed alleged criminals, or his other questionable statements, all of which have alarmed human rights advocates. The more important issue, some might think, is that Duterte is the leader of an important U.S. ally. From this perspective, it looks like Trump is simply subordinating moral concerns to strategic imperatives (as all of his predecessors have done) and pursuing an essentially realist policy toward this critical region.
Nothing could be further from the truth.

For realists, the key to U.S. security is maintaining dominance in the Western Hemisphere and preventing any peer competitor from dominating the vital power centers of Europe or Asia or controlling key energy resources in the Persian Gulf. Apart from the United States itself, there is only one potential “regional hegemon” in the world today: China.

Accordingly, a realist policy in Asia would first and foremost seek to prevent China from consolidating a dominant position in Asia and eventually persuading its neighbors to abandon their present security ties with the United States. Were that to occur, the United States would be unable to sustain a major military presence in the Western Pacific or Southeast Asia, and China would be a de facto regional hegemon. Over time, China would be increasingly free to project power into other areas of the world, much as America does today, and maybe even try to establish security ties here in the Western Hemisphere.

It follows that a realist approach in Asia calls for the United States to keep a wary eye on China and manage a sometimes delicate balancing coalition of Asian partners. This task is a tricky one that requires consistency, prudent judgment, and smart diplomacy, as well as credible military power. The latter quality is still abundant; the former, not so much.

Consider what Trump has done so far. He started out by taking an imprudent congratulatory phone call from the president of Taiwan and questioning the well-established “One China” policy, only to backtrack a few days later. He abandoned the Trans-Pacific Partnership on his third day in office, thereby destroying a key institution that would have bound a number of Asian countries more tightly to the United States and undermining local leaders who had spent political capital of their own in order to reach an agreement. He berated Australian Prime Minister Malcolm Turnbull on a “get-acquainted” phone call, reinforcing growing Australian doubts about the merits of their long association with the United States.

On the Korean Peninsula, Trump has jeopardized relations with another key ally by saying South Korea would have to pay for the controversial THAAD anti-missile defense system that is now being deployed there and by suggesting the existing free trade deal between the two countries has to be renegotiated or abrogated. The Defense Department quickly corrected him and said the United States would pay for THAAD as agreed, but these episodes hardly reinforced confidence in Washington’s consistency or judgment. Trump has also raised the prospect of war with North Korea — which could have disastrous effects on the South — yet followed that up by suggesting, bizarrely, that he would be “honored” to meet with North Korean leader Kim Jong Un. Coming on the heels of that misplaced aircraft carrier, is it any wonder South Koreans have doubts about following the U.S. lead (whatever it might turn out to be)?

It gets worse: Instead of seeing China as a peer competitor whose rising power needs to be checked, Trump has been kissing up to Beijing in the hope of securing its help on North Korea and a number of issues. There’s nothing inherently wrong with collaborating with Beijing when our national interests (as opposed to Trump’s business interests) align, but such an approach inevitably raises doubts in the minds of China’s neighbors. It also reinforces the perception that Beijing is calling the shots in Asia. If that were in fact the case, why would anyone there want to remain closely tied to the United States?

Even Trump’s impulsive outreach to Duterte shows that it is still amateur hour at the White House. One can make a pragmatic case for trying to smooth a strained relationship with a key ally; the problem is that Trump did not consult anyone about it and didn’t know if Duterte was likely to accept when he extended the invitation. Here’s a pro tip: An invitation to visit the White House is a serious matter that needs to be vetted beforehand and agreed to by both parties before it is made public. As it happens, Duterte responded by saying he might be too busy to pay a visit, thereby making Trump look foolish and desperate.

Needless to say, this entire approach is the antithesis of foreign-policy realism. Realists sees international politics as a deadly serious business, especially when dealing with critical regions and potential peer competitors. Realism focuses on preserving favorable balances of power, managing critical alliances adroitly, and above all acting in ways that allow both friends and foes to tailor their actions to ours. A country whose leader understood this wouldn’t be relying on an understaffed State Department, an unqualified first daughter and son-in-law, and wouldn’t be trying to manage key relations via an uncensored Twitter account. Trump’s approach to foreign policy would make a great sitcom, opéra bouffe, or a Marx Brothers movie, but it is both disastrous and demeaning for the United States.

Where we seem to be headed, alas, is the worst of all possible worlds. Trump is gradually being captured, co-opted, and contained by the foreign-policy establishment (aka the “Blob), and the radical restructuring he promised during the campaign is gradually being discarded along with goofballs like Michael Flynn and Sebastian Gorka. The result? The United States will continue to pursue an overly ambitious foreign policy and continue to try to manage events in nearly every corner of the world, much as we have for the past 25 years. But instead of having serious people in charge, we’ll now be doing it with an inexperienced, impulsive, and inept skipper at the helm.

This unhappy situation may give people like me plenty to write about, but it isn’t good for the country and it sure as hell ain’t realism. Those who wish America ill could hardly ask for more.

FOREIGN POLICY

บทความจากวารสาร
FOREIGN POLICY
วิจารณ์นโยบายเอเชียของสหรัฐอเมริกายุค Donald Trump ว่าเป็นแบบมือสมัครเล่น ไร้แก่นสาร ไม่มียุทธศาสตร์ ขาดความรู้ความเข้าใจในเป้าหมายของประเทศตัวเอง

การที่ Donald Trump เชิญประธานาธิบดี Rodrigo Duterte แห่งฟิลิปปินส์ไปเยือนทำเนียบขาว โดยไม่ผ่านการกลั่นกรองของกระทรวงการต่างประเทศ ไม่ผ่านการศึกษาทำความเข้าใจกับบทบาทและพฤติกรรมเลวร้ายดุจอาชญากรของผู้นำฟิลิปปินส์ ไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของประเทศสหรัฐอเมริกา และอดีตประธานาธิบดี Barack Obama ที่เคยถูกประธานาธิบดีฟิลิปปินส์ด่าอย่างหยาบคายมาแล้ว่าเป็น 'Son of a Whore' 'ไอ้ลูกกะหรี่' แถมออกคำเชิญประธานาธิบดี Duterte ไปโดยไม่ตรวจสอบว่าเชิญแล้วเขาจะมาตามคำเชิญหรือไม่ ซึ่งในที่สุดผู้นำฟิลิปปินส์ก็ตอบว่าว่า "สงสัยจะไม่ว่าง" ยังผลให้รัฐบาลอเมริกันต้องเสียหน้า เพราะเชิญแล้วเขาอาจจะไม่มา

ปรกติการเชิญผู้นำชาติใดมาเยือนประเทศของตน ไม่ว่าจะเป็นสหรัฐอเมริกา หรือประเทศอื่นใด จะมีระเบียบพิธีการฑูตพูดคุยสอบถามความเป็นไปได้ก่อนอย่างเงียบๆไม่เป็นทางการ โดยฝ่ายผู้เชิญจะต้องมั่นใจก่อนว่าจะเชิญมาทำอะไร เพื่อประโยชน์ในการเจรจาเรื่องอะไร แล้วต้องให้มั่นใจว่าฝ่ายผู้ถูกเชิญจะรับคำเชิญ เมื่อแน่ใจแล้วจึงค่อยแถลงอย่างเป็นทางการ แต่ในกรณีที่ Donald Trump โทรศัพท์คุยกับประธานาธิบดี Duterte แล้วออกปากเชิญไปโดยพลการ จึงเป็นการเมืองแบบสมัครเล่น ไร้ยุทธศาสตร์ ไร้แก่นสารและเป้าหมายอย่างน่าอับอาย

การขาดพื้นฐานความรู้เรื่องการต่างประเทศ และขาดแม้กระทั่งความรู้เกี่ยวกับประเทศสหรัฐอเมริกาของตนเอง เป็นเรื่องที่ชาวอเมริกันกำลังอับอายชาวโลกอยู่ และเป็นที่วิตกกังวลของคนอเมริกันโดยทั่วไปอยู่มาก

ว่าเฉพาะเรื่องเอเชีย Donald Trump ไม่เคยมีนโยบายเอเชียชัดเจนมาก่อน แต่ในช่วง 100 วันแรกของการเป็นประธานาธิบดี ก็พบว่า Donald Trump ได้ทำเรื่องสับสนเสียหายหลายเรื่องที่สะท้อนความเป็นมือสมัครเล่นผู้โฉดเขลา:

1. ถอนตัวสหรัฐฯออกจากความตกลงหุ้นส่วนการค้าย่านแปซิฟิค (Trans Pacific Partnership - TPP)

2. ยอมเชื่อและแถมยกย่องจีนในเป็นผู้กำหราบดูแลเกาหลีเหนือ แล้วสยบต่อจีน โดยเลิกประกาศสงครามการค้ากับจีน ไม่กล่าวหาจีนอีกต่อไปว่าเป็นผู้ปั่นเงินตราต่างประเทศ

3. ประกาศให้เกาหลีใต้จ่ายเงินค่าขีปนาวุธภาคพื้นดินTHAAD ที่สหรัฐนำไปติดตั้งปกป้องทางพรมแดนเหนือของประเทศเกาหลีใต้

4. เสียดสีและเหยียดหยามนายกรัฐมนตรี Australia ครั้งที่โทรศัพท์คุยกันแล้วต่อว่า Australia ว่าเอาเปรียบเรื่องการส่งผู้ลี้ภัยเข้าสหรัฐฯ ทั้งๆที่เป็นข้อตกลงเดิมที่ทำไว้ก่อนหน้าแล้ว โดยบอกว่าเป็นความตกลงที่โง่เขลา (dumb deal)

5. เชิญผู้นำสามชาติที่มีพฤติกรรมเผด็จการอำนาจนิยม และประชาธิปไตยแบบบกพร่อง (ฟิลิปปินส์. ไทย, สิงคโปร์)จาก ASEAN ไปเยือนสหรัฐฯ สะท้อนความไม่ใยดีต่อเรื่องการปกป้องสิทธิมนุษยชน และกาค้ามนุษย์

6. ประกาศแสดงความประสงค์และยินดีพร้อมทั้งถือ "เป็นเกียรติ" ที่จะได้มีโอกาสเชิญและพบปะพูดคุยกับผู้นำเกาหลีเหนือ ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทาบทามเชิญอะไรกันเลย

ความไร้เดียงสาทางการเมืองเรื่องนโยบายต่างประเทศของสหรัฐ โดยความไม่รู้จักคิดของ Donald Trump ผู้เป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ จึงเป็นเรื่องเสียหายและอับอายขายหน้าต่อมวลชนอเมริกันเป็นอย่างมาก เป็นการส่งสัญญาณที่สับสนสู่โลก โดยเฉพาะชาติพันธมิตรของสหรัฐในโลกตะวันตก
ส่วนในเอเชียก็ไม่มีใครแน่ใจว่านโยบายสหรัฐฯต่อเชียและ ASEAN เป็นอย่างไร

ก่อนอื่น Donald Trump ยังไม่เคยพูดถึง ASEAN เลย หากจะออกเสียงคำว่า 'ASEAN' เป็น 'ASIAN' ในการเอ่ยถึง ASEAN ครั้งแรกในอนาคต ก็จะเป็นความเชยที่คาดหวังได้

ครั้งมาถึงเรื่องยุทธศาสตร์เอเชียของ Donald Trump เป็นอย่างไรนั้น ก็มิอาจคาดเดาได้ ในทางการเมืองแบบรับความจริงที่เรียกว่า 'realpolitik' นั้นหมายถึงการสลัดอุดมการณ์แยกค่ายทิ้งไป ไม่ต้องสนใจว่าใคร ชาติใดอยู่กลุ่มอุดมการณ์หรือมีแนวคิดต่างกับตนอย่างไร หากอยากคุยด้วยแล้วหวังจะเปลี่ยนความคิดกันได้ ก็เชิญมาคุยแบบไม่ต้องเรื่องมาก หาก Donald Trump เป็นคนตรง รู้เรื่องว่าคิดอะไรทำอะไรเพื่ออะไร การแสดงความเป็นมิตรประเทศที่เป็นรัฐอำนาจนิยมหรือเผด็จการก็อาจมองเป็น 'การเมืองตามข้อเท็จจริง' หรือ 'realpolitik' ได้ แต่ในกรณีของ Donald Trump มิได้เป็นเช่นนั้น Donald Trump เป็นคนเขลาทางการเมือง ขาดความรู้ และไม่อ่านหนังสือ ดูแต่ข่าวโทรทัศน์ช่องที่ตนชอบเท่านั้น แม้เรื่องประวัติศาสตร์สงครามกลางเมืองสหรัฐอเมริกา Donald Trump ก็ไร้ความรู้ การตัดสินใจเรื่องใดๆจึงเป็นผลจากความโง่เขลาและกร่างอำนาจ ไม่ยึดกรอบหรือระบบปฏิบัติตามแบบแผนของประสหรัฐอเมริกาที่ยิ่งใหญ่ ความเป็นมือสมัครเล่นผู้โฉดเขลาของ Donald Trump เกี่ยวกับเอเชีย เป็นเพียงเรื่องหนึ่งในหลายเรื่องเท่านั้น
ดังนั้นนโยบายเรื่องจีน ในเอเชีย โดยเฉพาะในน่านน้ำทะเลจีนใต้ อิทธิพลของจีนในเอเชียและในโลก จึงไม่ปรากฏชัดเจนจาก Donald Trump ปล่อยให้เป็นเรื่องตามใจที่ไม่รู้จักคิดของ Trump ถ่วงดุลโคยความติดเดิมในระบบราชการกระทรวงการต่างประเทศของสหรัฐเท่านั้น

Donald Trump พูดอะไรไปแล้ว อย่าเพิ่งถือเป็นนโยบายที่แท้จรอง ก็ต้องรอให้กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯออกมาตามแก้ไขชะล้างความสับสนและไม่จริงแท้ออกไปเสียก่อน เพราะคำพูดของประธานาธิบดีสหรัฐคนนี้เชื่อถือไม่ได้

ใครคบกับสหรัฐอเมริการในระยะนี้ต้องพยายามฉกฉวยประโยชน์จากความเขลากร่างของ Donald Trump ให้ได้มากที่สุด ซึ่งเป็นเรื่องไม่ยาก
รอดูผลการเยือนทำเนียบขาวของนายกรัฐมนตรีก็แล้วกัน

สมเกียรติ อ่อนวิมล
4 พฤษภาคม 2560

0 Comments

'Oriental' is the O-Word in America

5/3/2017

0 Comments

Asian Americans think 'Oriental' is an offensive word.
This is puzzling to me.
'ORIENTAL' in American context has become the 'O' word. It has been banned from all US legislation since 2016. In Asian context, 'Oriental' is an exotically romantic term. What a world!

'Oriental', in many classic literatures, has been used as a romantic term describing the exotic East. 'The Orient' refers to the colorful people and culture of East Asia, China in particular. The word 'Orient' and 'Oriental' have positive connotation throughout Asia even today.

By classic definition, any place east of Istanbul is the Orient. Marco Polo traveled to the orient to serve Kublai Khan also by way of Istanbul. The Orient Express connects Europe with Istanbul, where Europe meets the Orient, and on which a murder was committed - thanks to Agatha Christie who made the word 'Orient' so thrilling.

We now can fly Orient Air to Japan and buy an Orient watch. Then fly back to Bangkok for a few night stay at 'The Oriental', the best hotel in the world, where Joseph Conrad frequented during his time of 'Lord Jim', and other famous novels. They even named a room after him.

Get your orientation right and you will love the Orient and the Orientals.

No matter what Asian Americans think of their place in American cultural context, I still feel that the word 'Oriental' is exotically romantic.

Somkiat Onwimon
5 March 2017

เมื่อปี 2016 Grace Meng, ส.ส.อเมริกันเชื้อจีน, เห็นว่า "Orientals" เป็นคำไม่เหมาะสม ไม่สมควรจะใช้ในกฎหมายใดๆของสหรัฐฯ เพราะเป็นคำที่แสดงอาการดูถูกคนเอเชีย และคนอเมริกันเชื้อสายเอเชีย จึงเสนอกฎหมายให้ยกเลิกการใช้คำว่า "Orientals" นี้ อย่างเป็นทางการ กฎหมายผ่านรัฐสภา และมีผลบังคับใช้เมื่อปี 2016 โดยให้ใช้คำว่า 'Asian American' แทน ทำนองเดียวกับการใช้คำว่า 'African American' แทนคำว่า 'Negro'

เมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2017 Mike Bost, สมาชิกสภาผู้แทนสหรัฐอเมริกา แห่งรัฐ Illinois, พูดว่า “You know the cleansing that the Orientals used to do where you’d put one person out in front and 900 people yell at them?” เป็นการพูดแสดงความไม่พอใจที่เวลาไปประชุมพบประชาชนที่หอประชุมท้องถิ่นแล้วมีคนมายืนตะโกนต่อว่ากันมากในระนี้ที่การเมืองสหรัฐฯกำลังแบ่งข้างชัดเจน เขาจึงเปรียบการระดมคนไปสร้างปัญหาด่าว่าผู้บรรยายในที่ประชุมนั้นเหมือนกัยที่จีนคอมมิวนิตส์ทำสมัยหนึ่ง พอพูดเสร็จแล้ว ส.ส. Bost พูดเสร็จแล้วนึกขึ้นมาได้ว่าการใช้คำว่า ‘Orientals’ เป็นเรื่องไม่เหมาะสม เพราะคนอเมริกันเชื้อสายเอเชีย โดยเฉพาะคนจีนรู้สึกว่าคำว่า ‘Orientals’ เป็นคำดูถูกเหยียดผิวคนเชื้อสายจีนหรือเอเชียในอเมริกา เพราะเมื่อปี 2016 มีกฎหมายห้ามใช้คำว่า ‘Orientals’ ในกฎหมายต่างๆทั้งหมดแล้ว ส.ส.ผู้นี้เลยต้องกลับมาขอโทษประชาชนที่ใช้คำว่า 'Orientals' โดยเหตุที่ว่าชาวอเมริกันส่วนหนึ่งถือเป็นคำไม่สุภาพและเหยียดหยามคน 'Asian Americans' เหมือนกับการใช้คำว่า 'Negro' กับคนผิวดำ

คนอเมริกันเข้าใจไปอย่างนี้ได้อย่างไร ว่าคำว่า 'Oriental' ไม่สุภาพและเป็นอาการเหยียดหยามคนเชื้อสายจีน
วรรณกรรมในอดีต ใช้คำว่า 'Oriental' เป็นคำงดงาม สุนทรีย์ romantic คำใช้ในงานวรรณกรรมในอดีตสะท้อนความ อัศจจรย์ เป็นเอกลักษณ์ของชาวเอเชียตะวันออก โดยเฉพาะชาวจีน
"Orient" ใช้เป็นชื่อนาฬิกาชั้นดีของญี่ปุ่น และเป็นชื่อสายการบินในเอเชีย และ ชื่อโรงแรม 'The Oriental' ยังเป็นชื่อที่ยิ่งใหญ่ของโรงแรมระดับนำของโลกที่กรุงเทพฯ

เป็นเรื่องของการซึมซับรับรู้ทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรมและประสบการณ์ของต่างบริบทสังคม คนอเมริกันเชื้อสายจีนมีประสบการณ์ชีวิตที่ต่างไปจากคนเอเชียตะวันออกที่เกิดและเติบโตที่ The Orient มิได้จากบ้านเกิดไปตั้งรกรากใหม่ที่ไหน

สมเกียรติ อ่อนวิมล
5 มีนาคม 2560

0 Comments

เรื่องนักการเมืองถือหุ้นสื่อ

James Comey: Mr. Trump Eats Your Soul in Small Bites | ทรัมพ์กัดกินวิญญาณของคุณคำน้อยๆ ทีละคำ จนหมด

บนดาวเคราะห์โลก | ON PLANET EARTH

Racism in America

มหาอำนาจมือสมัครเล่น

'Oriental' is the O-Word in America

Archives

Categories