Columbia Journalism Review is published by the Columbia University Graduate School of Journalism. [http://www.cjr.org]
|
จดหมายเปิดผนึก ลงวันที่ 17 มกราคม 2017 จากคณะสื่อมวลชนสหรัฐอเมริกา ถึง Donald Trump สามวันก่อนพิธีสาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 45 ของสหรัฐฯ (ซึ่งในเวลานั้นยังเรียกว่า 'ว่าที่ประธานาธิบดี/President-elect')
Donald Trump เป็นคนไม่ชอบอ่านหนังสือ (หนังสือที่วางจำหน่ายในชื่อของเจา คนอื่นเขียนให้ทั้งสิ้น) แม้เขาจะจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง คือ University of Pennsylvania แต่เขาก็เข้าไปเรียนเพียงสองปีสุดท้าย เขาไม่หาความรู้ใส่ตัวในเรื่องข่าวสารของโลกและเรื่องวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม เขาจึงพูดและคิดผิดเพี้ยนไปจากความจริงหลายเรื่อง แต่เขาเป็นเศรษฐี เติบโตมาจากเงินทุนที่พ่อให้ จึงทรนงในตนเอง ไม่มีวัฒนธรรมในการสื่อสาร พูดอะไรก็แบบขี้โม้ อวดเก่ง ตามใจตนเอง มีนิสัยเหยียดหยามสตรี และคนผิวสีอื่น คบกับหมู่พวกคนผิวขาว แม้จะพยายามแสดงตัวว่ารับได้กับคนสีผิวอื่น และที่สื่อมวลชนอเมริกันลงความเห็นว่าเป็นจริงแน่นอนแล้วคือ Donald Trump เป็นคนโกหกโดยสันดานมาตลอดชีวิตสาธารณะ ดังนั้น Donald Trump จึงชิงชังสื่อมวลชน คอยตำหนิเสียดสีต่อว่าสื่อมวลชนตลอดเวลา เพราะสื่อมวลชนพยายามขุดขุ้นเรื่องของเขาที่ยังมีปกปิดไว้อีกมาก (แม้เมื่อรับตำแหน่งแล้วก็ยังประกาศทำสงครามกับสื่อมวลชนต่อ) คณะสื่อมวลชนสหรัฐฯจึงได้ทำจดหมายเปิดผนึกอธิบายจุดยืนของสื่อมวลชน ซึ่ง Trump ชอบเหยียดหยามและต่อว่ากีดกันอยู่เสมอ คณะสื่อมวลชนยืนหยัดว่าจะไม่ปล่อยให้ Donald Trump โกหก และควบคุมข่าว จัดการปิดกั้นสื่อมวลชนได้ตามใจอีกต่อไป คณะสื่อมวลชนได้อธิบายพลังของความจริง และความมุ่งมั่นที่จะติดตามตรวจสอบขุดค้นความจริงของ Trump และรัฐบาลที่โอหังของเขาต่อไปอย่างไม่เกรงกลัว นับเป็นจดหมายเปิดผนึกที่ใช้พลังจรรยาบรรณวิชาชีพของสื่อสารมวลชน ท้าทายอำนาจของประธานาธิบดีอย่างหาญกล้า โดยอาศัยความจริงเป็นอาวุธ. |
|
|
|
By Kyle Pope, CJR
JANUARY 17, 2017 Image by Rob Pegoraro DEAR MR. PRESIDENT ELECT: In these final days before your inauguration, we thought it might be helpful to clarify how we see the relationship between your administration and the American press corps. It will come as no surprise to you that we see the relationship as strained. Reports over the last few days that your press secretary is considering pulling news media offices out of the White House are the latest in a pattern of behavior that has persisted throughout the campaign: You’ve banned news organizations from covering you. You’ve taken to Twitter to taunt and threaten individual reporters and encouraged your supporters to do the same. You’ve advocated for looser libel laws and threatened numerous lawsuits of your own, none of which has materialized. You’ve avoided the press when you could and flouted the norms of pool reporting and regular press conferences. You’ve ridiculed a reporter who wrote something you didn’t like because he has a disability. All of this, of course, is your choice and, in a way, your right. While the Constitution protects the freedom of the press, it doesn’t dictate how the president must honor that; regular press conferences aren’t enshrined in the document. But while you have every right to decide your ground rules for engaging with the press, we have some, too. It is, after all, our airtime and column inches that you are seeking to influence. We, not you, decide how best to serve our readers, listeners, and viewers. So think of what follows as a backgrounder on what to expect from us over the next four years. Access is preferable, but not critical. You may decide that giving reporters access to your administration has no upside. We think that would be a mistake on your part, but again, it’s your choice. We are very good at finding alternative ways to get information; indeed, some of the best reporting during the campaign came from news organizations that were banned from your rallies. Telling reporters that they won’t get access to something isn’t what we’d prefer, but it’s a challenge we relish. Off the record and other ground rules are ours–not yours–to set. We may agree to speak to some of your officials off the record, or we may not. We may attend background briefings or off-the-record social events, or we may skip them. That’s our choice. If you think reporters who don’t agree to the rules, and are shut out, won’t get the story, see above. We decide how much airtime to give your spokespeople and surrogates. We will strive to get your point of view across, even if you seek to shut us out. But that does not mean we are required to turn our airwaves or column inches over to people who repeatedly distort or bend the truth. We will call them out when they do, and we reserve the right, in the most egregious cases, to ban them from our outlets. We believe there is an objective truth, and we will hold you to that. When you or your surrogates say or tweet something that is demonstrably wrong, we will say so, repeatedly. Facts are what we do, and we have no obligation to repeat false assertions; the fact that you or someone on your team said them is newsworthy, but so is the fact that they don’t stand up to scrutiny. Both aspects should receive equal weight. We’ll obsess over the details of government. You and your staff sit in the White House, but the American government is a sprawling thing. We will fan reporters out across the government, embed them in your agencies, source up those bureaucrats. The result will be that while you may seek to control what comes out of the West Wing, we’ll have the upper hand in covering how your policies are carried out. We will set higher standards for ourselves than ever before. We credit you with highlighting serious and widespread distrust in the media across the political spectrum. Your campaign tapped into that, and it was a bracing wake-up call for us. We have to regain that trust. And we’ll do it through accurate, fearless reporting, by acknowledging our errors and abiding by the most stringent ethical standards we set for ourselves. We’re going to work together. You have tried to divide us and use reporters’ deep competitive streaks to cause family fights. Those days are ending. We now recognize that the challenge of covering you requires that we cooperate and help one another whenever possible. So, when you shout down or ignore a reporter at a press conference who has said something you don’t like, you’re going to face a unified front. We’ll work together on stories when it makes sense, and make sure the world hears when our colleagues write stories of importance. We will, of course, still have disagreements, and even important debates, about ethics or taste or fair comment. But those debates will be ours to begin and end. We’re playing the long game. Best-case scenario, you’re going to be in this job for eight years. We’ve been around since the founding of the republic, and our role in this great democracy has been ratified and reinforced again and again and again. You have forced us to rethink the most fundamental questions about who we are and what we are here for. For that we are most grateful. Enjoy your inauguration. The Press Corps Columbia Journalism Review: http://www.cjr.org/covering-trump/trump_white_house_press_corps.php |
By Kyle Pope, CJR
JANUARY 17, 2017 Image by Rob Pegoraro 1 กุมภาพันธ์ 2017 เรียนมิสเตอร์ว่าที่ประธานาธิบดี: ในวันท้ายๆก่อนพิธีสาบานตนของคุณ, เราคิดว่าจะเป็นการดีที่เราจะอธิบายให้แจ้งชัด ถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคณะบริหารของคุณ กับพวกเราคณะสื่อมวลชนอเมริกัน. คุณคงไม่แปลกใจที่เราจะบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพรรคพวกของคุณนั้นย่ำแย่ มีรายงานหลายเรื่องในไม่กี่วันที่ผ่านมาว่าเลขาฝ่ายสื่อมวลชนสัมพันธ์ของคุณกำลังหาทางย้ายสำนักข่าวต่างๆออกไปนอกทำเนียบขาว นี่เป็นเรื่องล่าสุดเกี่ยวกับพฤติกรรมแบบเดิมเดิมของคุณที่เคยเห็นกันมาก่อนแล้วตลอดช่วงเวลาที่คุณหาเสียง: คุณสั่งห้ามสำนักข่าวหลายแห่งไม่ให้เข้าพื้นที่เพื่อทำข่าวคุณ คุณหันไปใช้ Twitter เพื่อก่อกวนข่มขู่ผู้สื่อข่าวแยกเป็นรายตัว แถมยังชวนผู้สนับสนุนคุณให้ทำแบบเดียวกัน คุณพยายามสนับสนุนปรับแก้ให้กฎหมายหมิ่นประมาทยืดหยุ่นมากขึ้น แล้วตัวคุณเองก็ขู่จะฟ้องใครต่อใครหลายคดี แต่ในที่สุดคุณก็ทำไม่สำเร็จ คุณล้อเลียนทำท่าตลกเลียนแบบผู้สื่อข่าวที่เป็นคนพิการ เพราะคุณไม่ชอบข่าวที่เขียนโดยผู้สื่อข่าวร่างพิการคนนั้น แน่นอน, ทั้งหมดนี้ ถูกแล้ว ที่ว่าเป็นทางเลือกของคุณ เป็นสิทธิ์ของคุณที่จะทำตามใจด้วยซ้ำไป ขณะที่รัฐธรรมนูญปกป้องเสรีภาพของสื่อมวลชน รัฐธรรมนูญมิได้มีข้อแนะนำว่าจะให้ประธานาธิบดีเคารพบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญนี้อย่างไร; การจัดแถลงข่าวเป็นประจำมิได้บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ แต่ว่า เมื่อคุณมีสิทธิ์ครบถ้วนที่จะวางกฎเกณฑ์ของคุณเอาเองในเรื่องการปฏิบัติต่อสื่อมวลชน, เราเองก็มีกฎเกณฑ์ของเราเช่นกัน เวลาออกอากาศเป็นของเรา และหน้ากระดาษพื้นที่คอลัมน์นิ้วก็เป็นของเรา เป็นพื้นที่ซึ่งคุณพยายามจะแผ่อิทธิพลเข้ามาครอบงำ. เราต่างหาก, ไม่ใช่คุณ, เป็นผู้ตัดสินว่าจะรับใช้ผู้อ่าน, ผู้ฟัง, และผู้ชมของเราอย่างไร. ดังนั้น ขอให้คุณเก็บข้อความที่จะตามมาต่อไปนี้ เก็บเอาไปไว้คิดเป็นพื้นฐาน เพื่อจะให้ได้สำนึกว่า ในอีกสี่ปีข้างหน้า คุณจะเจออะไรแบบไหนจากพวกเรา การเข้าถึงแหล่งข่าวเป็นเรื่องดีถ้าทำได้, แต่ไม่ถึงกับจะเป็นเรื่องวิกฤติถ้าเข้าไม่ได้. คุณอาจจะคิดว่าการให้อนุญาตินักข่าวเข้าถึงข่าวสารจากรัฐบาลของคุณไม่มีเรื่องเลือกปฏิบัติ เราคิดว่ามันเป็นเรื่องที่คุณทำพลาดไปแล้ว แต่ก็เป็นเรื่องที่คุณตัดสินใจทำไป พวกเราเป็นคนมีฝีมือมากในการหาทางเลือกอื่นในการทำข่าว ก็เห็นชัดเจนมาก่อนแล้วว่ารายงานบางเรื่องที่ถือว่าดีที่สุดนั้น ทำโดยสำนักข่าวที่คุณห้ามเข้าพื้นที่หาเสียงของคุณ การที่ใครจะมาสั่งห้ามเราไม่ให้เข้าถึงข่าวสารไม่ใช่สิ่งที่เราอยากให้เกิด แต่เราถือว่ามันเป็นการท้าทายที่เรายินดีรับคำท้า การปกปิดแหล่งข่าว และกฏระเบียการทำข่าวอื่นๆ เป็นหน้าที่ของเรา, ไม่ใช่คุณ, ที่จะเป็นฝ่ายกำหนด. เราอาจยอมตกลงที่จะสัมภาษณ์คนของคุณแบบไม่เปิดเผย หรือเราอาจจะไม่ยอมตกลงด้วยก็ได้ เราอาจจะเข้าร่วมประชุมฟังแถลงข่าวข้อมูลพื้นฐานเรื่องต่างๆที่คุณจัด หรือเข้าร่วมงานสังคมของคุณแบบไม่ทำข่าว แต่นั่นเป็นเรื่องที่เราจะเลือกเองว่าเราจะไปหรือไม่ไป เป็นการตัดสินใจของเรา หากคุณคิดว่าผู้สื่อข่าวคนไหนไม่ยอมรับกฎของคุณแล้วคุณก็จะสั่งปิดกั้นไม่ให้เข้างาน แล้วจะไม่ได้ข่าว ขอให้คุณย้อนกลับขึ้นไปอ่านย่อหน้าข้างบนอีกที เราเป็นคนตัดสินว่าจะให้เวลาออกอากาศแก่พวกโฆษกและตัวแทนของคุณอย่างไร. เราจะพยายามนำเสนอแนวคิดของคุณให้เป็นที่เข้าใจต่อสาธารณชน แม้ว่าคุณจะพยายามปิดปากพวกเราก็ตาม มันมิได้หมายความว่าเราจะยกเวลาออกอากาศและหน้ากระดาษของเราให้กับคนที่เอาแต่จะบิดเบือนความจริงไม่หยุดหย่อน เราจะเปิดโปงคนพูดเท็จเหล่านั้นด้วยการยืนยันความจริงเมื่อพบว่าคนพวกนั้นโกหก และในกรณีที่เห็นเป็นเรื่องสำคัญชัดเจน เราก็ขอสงวนสิทธิที่จะห้ามคนเหล่านั้นมาใช้พื้นที่ข่าวสารของเรา เราเชื่อมั่นในความจริงที่จริงแท้ และเราจะตรวจสอบความจริงของคุณ. เมื่อคุณและตัวแทนของคุณพูด หรือ Tweets ข้อความที่เป็นความเท็จแจ้งชัด เราก็จะบอกว่าเท็จ เราจะรายงานซ้ำแล้วซ้ำอีกบ่อยๆ การหาความจริงเป็นงานของเรา เราไม่มีหน้าที่รายงานความเท็จของคุณซ้ำตามที่คุณส่งความเท็จมาให้ ที่ว่าตัวคุณเองหรือคนของคุณบางคนเป็นคนพูดนั้น แม้มันจะน่าเป็นข่าว แต่การพิสูจน์ว่าสิ่งที่คุณและคนของคุณพูดความเท็จนั้นก็เป็นข่าวเช่นกัน ทั้งสองด้านเราให้น้ำหนักพอๆกัน เราจะให้ความสนใจในรายละเอียดอย่างเต็มที่ในเรื่องของรัฐบาล. คุณกับคณะทำงานของคุณทำงานกันในทำเนียบขาว แต่ความเป็นรัฐบาลอเมริกันนั้นเป็นเรื่องกระจายไปทุกหนแห่ง เราจะส่งผู้สื่อข่าวของเราไปทุกพื้นที่การทำงานของรัฐบาล เราจะฝังตัวนักข่าวของเราในหน่วยงานของคุณ เชื่อมโยงกับแหล่งข่าวในส่วนงานของเจ้าหน้าที่รัฐในระบบราชการ ผลก็คือ ในขณะที่คุณควบคุมข่าวที่จะออกมาจากอาคารทำเนียบขาวปีกตะวันตกอันเป็นที่ทำงานของพวกคุณ เราจะถือไพ่เหนือกว่าคุณ เพราะเราสามารถทำข่าวผลการทำงานตามนโยบายของคุณได้เสมอ เราจะกำหนดมาตรฐานสำหรับพวกเรากันเองให้สูงมากขึ้นอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน. เราให้เครดิตคุณที่ตำหนิเรา สร้างความไม่ไว้ใจพวกเราให้ประชาชนไม่เชื่อถือเราในพื้นที่ข่าวสารการเมืองทั้งหลาย คุณได้ประโยชน์มากตอนหาเสียง โดยแสดงอาการดูหมิ่นพวกเราสื่อมวลชน และเรื่องที่ปลุกให้เราตื่นตัว เราจำต้องเรียกความไว้ใจจากประชาชนต่อเรากลับคืนมา และเราจะทำด้วยการรายงานข่าวอย่างถูกต้องเป็นจริง กล้าหาญ โดยการรับผิดเมื่อข่าวผิด และยึดมั่นในมาตรฐานจรรยาบรรณวิชาชีพสื่อสารมวลชนที่พวกเรากำหนดกันไว้เอง เราจะทำงานร่วมกัน. คุณพยายามจะแบ่งแยกพวกเรา จะมาใช้การที่เราแข่งขันกันหนักในการทำข่าวคุณเพื่อหวังจะให้พวกเราครอบครัวสื่อมวลชนด้วยกัน ทะเลาะกันเอง เรื่องแบบนั้นมันเก่าไปแล้ว เดี๋ยวนี้เรารู้ดีว่าการทำข่าวคุณเป็นงานท้าทายที่พวกเราสื่อมวลชนต้องร่วมมือกัน ช่วยเหลือกันและกัน ทุกเวลาที่เราจะทำได้ ดังนั้นเวลาที่คุณตวาดใส่ผู้สื่อข่าว หรือแกล้งทำเป็นไม่สนใจผู้สื่อข่าวที่พยายามจะตั้งคำถามที่คุณไม่ชอบในที่ประชุมแถลงข่าวของคุณ รับรองว่าคุณจะได้เจอกับแนวร่วมสามัคคีจากพวกเรา เราจะร่วมกันรายงานเรื่องราวต่างๆเมื่อเห็นเป็นวาระอันควร และจะช่วยกันทำให้โลกรับทราบเมื่อเพื่อนนักข่าวของเราเขียนรายงานข่าวที่มีความสำคัญ แน่นอนว่าเราจะยังมีความเห็นที่ต่างกันอยู่เป็นธรรมดา หรือบางทีเราอาจมีเรื่องที่ต้องวิพากษ์ตอบโต้ระหว่างกัน เกี่ยวกับประเด็นจริยธรรมวิชาชีพ หรือเรื่องรสนิยมการทำรายงานข่าวหรืองานวิจารณ์ที่เป็นธรรม แต่เรื่องการวิจารณ์ถกเถียงของพวกเรากันเองนั้นเป็นเรื่องของเรา เริ่มที่เรา แล้วจบที่เรา. เกมนี้เราจะเล่นกันยาว. ดูภาพรวมในแง่ดีที่สุดก็ได้ว่า ตัวคุณนั้นจะอยู่ในตำแหน่งประธานาธิบดี ไม่เกิน 8 ปี แต่เราอยู่มานานแล้ว อยู่มาตั้งแต่กำเนิดประเทศสหรัฐอเมริกา และบทบาทของเราในสังคมประชาธิปไตยที่ยิ่งใหญ่นี้ก็ได้รับการตรวจสอบและให้การรับรองเห็นชอบและเสริมเติมพลังซ้ำ ซ้ำแล้วซ้ำอีก คุณทำให้เราต้องกลับมาคิดถึงคำถามพื้นฐานที่สุดของเราอีกครั้ง ที่ว่า เราคือใคร และเรามาทำงานสื่อสารมวลชนนี้กันทำไม เราขอขอบคุณที่คุณทำให้เราย้อนคิดถึงบทบาทหน้าที่พื้นฐานของเราอีกรอบ. ขอให้สนุกกับงานรับตำแหน่ง The Press Corps Columbia Journalism Review: http://www.cjr.org/covering-trump/trump_white_house_press_corps.php |
|
|