The Emperor’s New Clothes
Hans Christian Andersen Fairy Tales

ไม่ใช่หนังสือทั้งเล่ม แต่เป็นเพียงเทพนิยายเรื่องสั้นๆหนึ่งในหนังสือรวมเทพนิยายหลายๆเรื่องของ Hans Christian Andersen
เรื่องนี้ชื่อ
The Emperor’s New Clothes
หรือฉลองพระองค์ใหม่ของพระราชา
ครั้งเกิดวิกฤติการเมืองในประเทศไทย สมัยพรรคไทยรักไทยเหลิงอำนาจ เคยมีการแนะนำให้นายกรัฐมนตรี พ.ต.ท. ดร.ทักษิณ ชินวัตร อ่าน โดยอาจารย์คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

แต่มาวันนี้นักวิจารณ์การเมืองอเมริกันกำลังแนะนำให้ Donald Trump อ่าน
​
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ................................................................................................
​
“Many years ago there lived an Emperor who was so uncommonly fond of gay new clothes that he spent all his money on finery. He cared nothing for his soldiers; nor did he care about going to the theatre or riding in the woods, except for one thing-it gave him a chance to show off his new clothes. He had a different suit for every hour of the day, and since he spend so much time changing, instead of saying, as one does of a king, ‘he is in his Council Chamber,’ they said, ‘The emperor is in his Wardrobe’


กาลครั้งหนึ่ง หลายปีเหลือเกินที่ผ่านมานานแสนนานแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่งผู้ทรงโปรดปรานพระภูษาอาภรณ์ฉลองพระองค์อันสวยสดงดงามอย่างล้นเหลือ ทรงใช้จ่ายเงินตราทั้งหมดเพื่อฉลองพระองค์ที่ตระการตา มิได้สนพระทัยต่อเหล่าแม่ทัพนายกองและทหารหาญทั้งหลายของแผ่นดิน ศิลปะการละครใดๆก็มิทรงทำนุบำรุง แม้การเสด็จพนาป่าเขาเพื่อชื่นชมลำเนาไพรพระองค์ก็มิทรงใยดี แต่ที่พระองค์เสด็จไปในพระราชกิจเหล่านั้นก็เพราะมีอยู่อย่างเดียวที่พระราชาทรงโปรดปราน นั่นก็คือพระราชวโรกาสในการที่จะได้ทรงแสดงพระภูษาอาภรณ์อันงามยิ่งเหล่านั้น พระราชาทรงเปลี่ยนฉลองพระองค์ทุกชั่วโมง จนพสกนิกรพูดกันว่าพระราชาอยู่แต่ในห้องทรงภูษา แทนที่จะพูดว่าพระองค์ทรงงานร่วมกับเหล่ามหามนตรี

เทพนิยายเรื่อง The Emperor’s New Clothes ของ Hans Christian Andersen
เริ่มต้นก็ชวนให้บรรดาเด็กๆนักอ่านเทพนิยายฉงนสนเท่ห์แล้วว่าพระราชาผู้สนพระทัยแต่การปรากฏพระองค์แต่อย่างเดียว จะมีผลกระทบต่อแว่นแคว้นของพระองค์อย่างไร
เทียบกับสถานการณ์ปัจจุบัน ก็เสมอเหมือนผู้บริหารประเทศ หรือ ผู้นำรัฐบาลที่ห่วงใยแต่การสร้างภาพพจน์ ใยดีต่อรูปแบบ ละเลยต่อเนื้อหา ผู้นำแบบนี้จะลงเอยอย่างไร

อยู่มาวันหนึ่ง, Hans Christian Andersen เล่าต่อไปให้เด็กๆชาว Denmark ฟัง เมื่อ 170 ปีที่แล้ว มีชายเจ้าเล่ห์สองคนเข้ามาในเมือง  โพนทะนาต่อชาวเมืองว่าเขาทั้งสองเป็นช่างทอผ้าและตัดเสื้อผ้าชั้นสูง ฝีมือวิจิตรงามงดหาผู้ใดเสมอเหมือน  ความบรรเจิดของลวดลายแห่งอาภรณ์จะเป็นที่ประจักษ์ได้ก็กับสายตาของคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมกับงานการทีทำอยู่ และคนที่ทรงภูมิปัญญาเท่านั้น ใครที่มองไม่เห็นเสื้อผ้าที่ทั้งสองทอและตัดให้ คนผู้นั้นจะต้องเป็นคนโง่ และไม่เหมาะกับตำแหน่งหน้าที่การงาน

พระราชาทรงทราบดั่งนี้จึงเห็นว่าน่าจะได้ว่าจ้างให้ช่างทอผ้าทั้งสองจัดการตัดเย็บฉลองพระองค์ให้ จึงทรงพระราชทานเงินทอง อุปกรณ์เครื่องทอแต่ตัดเย็บเสื้อผ้าแก่ชายนักทั้งสองโดยมิทรงทราบว่าทั้งคู่เป็นนักต้มตุ๋นหลอกลวง ชายทั้งสองก็เรียกร้องเงินทองข้าวของเครื่องทอมากขึ้น แล้วก็เอาไปเก็บไว้เป็นของตน วันหนึ่งๆก็ทำทีว่ากำลังทอผ้า ทั้งๆที่ทอกับความว่างเปล่า

มหามนตรี สองคนที่พระราชาส่งไปตรวจตราก็มองไม่เห็นเสื้อผ้าอาภรณ์ที่อ้างว่ากำลังทออยู่ แต่ก็กลับมากราบบังคมทูลว่าเห็นพระภูษาอาภรณ์สวยงามเป็นที่สุด  มหามนตรีหลอกตัวเอง เกรงว่าจะถูกกล่าวหาว่าเป็นคนโง่และไม่สมควรกับตำแหน่งแห่งงาน

ครั้นเมื่อพระราชเสด็จไปทรงทอดพระเนตรความก้าวหน้าในการตัดเย็บ แม้พระองค์มิทรงเห็นอาภรณ์ใดๆเลย นอกจากความว่างเปล่า พระองค์ก็จำต้องแสดงความเป็นผู้มีพระปรีชาญาณและเหมาะสมกับการเป็นผู้ปกครองอาณาจักร

ทรงพระดำรัสว่าฉลองพระองค์ใหม่ที่ชายทั้งสองอ้างว่าตัดเย็บถวายด้วยราคาแพงยิ่งนั้นสุดแสนจะงดงามอร่ามยิ่งล้นเหลือ

พระองค์ทรงฉลองพระองค์ด้วยภูษาอาภรณ์ที่ว่างเปล่านั้นไปในขบวนพระราชพิธี ข้าราชบริพารและพสกนิกรต่างก็พร้อมกันชื่นชมความงดงามของฉลองพระองค์ที่จำต้องหลอกตัวเองว่ามีอยู่จริงนั้น

จนกระทั่งเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่งตะโกนบอกกับบิดาที่ร่วมชมขบวนแห่อยู่ข้างเส้นทางเสด็จพระราชดำเนินว่า
“But, Daddy, he’s got nothing on!”
คุณพ่อ คุณพ่อ  พระองค์ท่านไม่ได้นุ่งผ้าอะไรเลยนี่”
ชาวเมืองได้ยินเสียงใสบริสุทธิ์ที่บอกที่ความเป็นจริงที่ทุกคนแสร้งหลอกลวงเพื่อสร้างภาพความชาญฉลาดของตน จึงกระซิบบอกกันต่อๆไปว่า
“He’s nothing on! A little child said so. He’s nothing on!”
พระราชามิได้ฉลองพระองค์ทรงภูษาอาภรณ์ใดๆเลย ล่อนจ้อนโล่งแจ้งกลางขบวนเสด็จโดยแท้

พระราชจึงทรงยอมรับความจริงอันเกิดจากคำวิจารณ์จากเด็กน้อยผู้ไร้มารยาคนนั้น
นิทานเรื่องนี้ก็มาจบลงที่ว่า แม้พระราชจะทรงยอมรับความจริง ว่าทั้งหมด เป็นการสร้างภาพที่กลบเกลื่อนความจริง แต่เมื่อสร้างภาพไปแล้ว ก็ต้องดำเนินความเท็จอันที่ต้องสั่งให้ทุกคนยอมเชื่อต่อไป หากทุกคนทั้งหลายเหล่านั้นต้องให้พระราชชาทรงเห็นว่าเป็นคนฉลาด เหมาะกับหน้าที่การงาน

เทพนิยายเรื่องนี้สอนผู้นำรัฐทั้งหลายให้รู้ว่า เสียงทักอันบริสุทธิ์นั้นพึงรับฟังยิ่งนัก เพื่อกิจการบ้านเมืองจะรุ่งโรจน์ แต่ผู้ปกครองรัฐก็ยังคงมิใยดีกับความเจริญมั่นคงของกิจการบ้านเมือง เพราะต้องการยึดติดกับความผิดพลาดที่บอกประชาชนไปแล้วว่าเป็นสิ่งดี มิใช่ความผิดพลาดแต่อย่างใด ใครที่อาจหาญทักท้วงถึงความผิดเหล่านั้น แม้การทักท้วงจะถูกต้อง ใครผู้นั้นย่อมเป็นผู้โง่เขลา ไม่เหมาะจะร่วมทำงานกับผู้นำ เพราะไม่ยอมลู่ไปตามกระแสพายุแห่งมิจฉาทิฐิของผู้ปกครอง
                                                             
                                                                [จบ]
                                             The Emperor’s New Clothes
                                                  เทพนิยายจาก Denmark
​                                            โดย Hans Christian Andersen

---