The New York Times The Opinion Pages | OP-ED COLUMNIST Building a Wall of Ignorance สร้างกำแพงแห่งความโง่เขลา Paul Krugman JAN. 30, 2017 We’re just over a week into the Trump-Putin regime, and it’s already getting hard to keep track of the disasters. Remember the president’s temper tantrum over his embarrassingly small inauguration crowd? It already seems like ancient history. But I want to hold on, just for a minute, to the story that dominated the news on Thursday, before it was, er, trumped by the uproar over the refugee ban. As you may recall — or maybe you don’t, with the crazy coming so thick and fast — the White House first seemed to say that it would impose a 20 percent tariff on Mexico, but may have been talking about a tax plan, proposed by Republicans in the House, that would do no such thing; then said that it was just an idea; then dropped the subject, at least for now. เรื่องเพี้ยนๆจากรัฐบาลมีมากและเกิดขึ้นรวดเร็วนัก เรื่องห้ามคนเข้าเมือง เรื่องจะเก็บอากรขาเข้า 20% จากสินค้าข้ามพรมแดนมาจากเม็กซิโก เรื่องแผนการเกี่ยวกับภาษี (ลดภาษีให้ธุรกิจขนาดใหญ่) For sheer viciousness, loose talk about tariffs isn’t going to match slamming the door on refugees, on Holocaust Remembrance Day, no less. But the tariff tale nonetheless epitomizes the pattern we’re already seeing in this shambolic administration — a pattern of dysfunction, ignorance, incompetence, and betrayal of trust. พอดูออกแล้วว่ารัฐบาลที่น่าทุเรศนี้ทำงานไม่เป็น, โง่เขลา, ไร้ประสิทธิภาพ, และ ทรยศต่อความเชื่อถือที่ประชาชนมอบให้ The story seems, like so much that’s happened lately, to have started with President Trump’s insecure ego: People were making fun of him because Mexico will not, as he promised during the campaign, pay for that useless wall along the border. So his spokesman, Sean Spicer, went out and declared that a border tax on Mexican products would, in fact, pay for the wall. So there! โฆษกทำเนียบขาวบอกว่าการเก็บภาษีสินค้าเม็กซิกันข้ามพรมแดนจะเท่ากับว่าเม็กซิโกเป็นฝ่ายจ่ายค่าสร้างกำแพง ซึ่งไม่จริง As economists quickly pointed out, however, tariffs aren’t paid by the exporter. With some minor qualifications, basically they’re paid for by the buyers — that is, a tariff on Mexican goods would be a tax on U.S. consumers. America, not Mexico, would therefore end up paying for the wall. เก็บภาษีกับสินค้าข้าวพรมแดน คนจ่ายจริงๆคืนคนอเมริกันที่ซื้อสินค้า ดังนั้นคนอเมริกันก็เป็นคนจ่ายค่าสร้างกำแพง Oops. But that wasn’t the only problem. America is part of a system of agreements — a system we built — that sets rules for trade policy, and one of the key rules is that you can’t just unilaterally hike tariffs that were reduced in previous negotiations. อเมริกาเป็นส่วนหนึ่งของระบบความตกลงการค้าเสรี - ระบบที่เราสร้างกันขึ้นมา - การกฎเกณฑ์สำหรับนโยบายการค้า ซึ่งมีกฎเหณฑ์หลักก็คือ อยู่ๆคุณจะมาขึ้นอากรขาเข้าโดยพลการไม่ได้ เพราะมันเราตกลงไปแล้วว่าให้ลด If America were to casually break that rule, the consequences would be severe. The risk wouldn’t so much be one of retaliation — although that, too — as of emulation: If we treat the rules with contempt, so will everyone else. The whole trading system would start to unravel, with hugely disruptive effects everywhere, very much including U.S. manufacturing. หากเราไม่แยแสต่อกฎเกณฑ์ที่ตกลงกันไว้, คนอื่นๆก็จะทำเหมือนๆกัน ระบบการค้าทั้งหมดก็จะเละ จะกระทบทุกอย่างเสียหายหมด ภาคการผลิตของสหรัฐเองจะโดนหนักด้วย So is the White House actually planning to go down that route? By focusing on imports from Mexico, Mr. Spicer conveyed that impression; but he also said that he was talking about “comprehensive tax reform as a means to tax imports from countries that we have a trade deficit from.” That seemed to be a reference to a proposed overhaul of corporate taxes, which would include “adjustable border taxes.” ทำเนียบขาวเน้นเรื่องสินค้าเข้าจากเม็กซิโก จะปฏิรูประบบจัดเก็บภาษีอากรทั้งหมดเพื่อหาหนทางเก็บภาษีขาเข้าจากประเทศที่เราขาดดุลการค้า รวมถึงการปรับอัตราภาษีชายแดน ⤴︎
|
"...the pattern we’re already seeing in this shambolic administration — a pattern of dysfunction, ignorance, incompetence, and betrayal of trust."
"พอดูออกแล้วว่ารัฐบาลที่น่าทุเรศนี้ทำงานไม่เป็น, โง่เขลา, ไร้ประสิทธิภาพ, และ ทรยศต่อความเชื่อถือที่ประชาชนมอบให้" "If we treat the rules with contempt, so will everyone else. The whole trading system would start to unravel, with hugely disruptive effects everywhere, very much including U.S. manufacturing." "หากเราไม่แยแสต่อกฎเกณฑ์ที่ตกลงกันไว้, คนอื่นๆก็จะทำเหมือนๆกัน ระบบการค้าทั้งหมดก็จะเละ จะกระทบทุกอย่างเสียหายหมด ภาคการผลิตของสหรัฐเองจะโดนหนักด้วย But here’s the thing: that overhaul wouldn’t at all have the effects he was suggesting. It wouldn’t target countries with which we run deficits, let alone Mexico; it would apply to all trade. And it wouldn’t really be a tax on imports.
แต่ที่จริงการรื้อระบบภาษีจะไม่เกิดผลอะไรตามที่ทำเนีบขาวอยากให้เกิด จะไม่ไปถึงประเทศที่เราขาดดุลย์การค้าด้วย เรื่องเม็กซิโกยิ่งเลิกพูดได้เลย เพราะมันจะต้องบังคับใช้กับการค้ากับทุกประเทศทั้งหมด แล้วก็จะไม่ใช่เรื่องของภาษีขาเข้าเลย To be fair, this is a widely misunderstood point. Many people who should know better believe that value-added taxes, which many countries impose, discourage imports and subsidize exports. Mr. Spicer echoed that misperception. In fact, however, value-added taxes are basically national sales taxes, which neither discourage nor encourage imports. (Yes, imports pay the tax, but so do domestic products.) ภาษีมูลค่าเพิ่ม (VAT) มันเป็นที่เข้าใจผิดกันว่าจะช่วยสินค้าในประเทศและกีดกันสินค้าเข้าจากต่างประเทศ แต่ที่จริงแล้วเป็นภาษีผู้บริโภคต้องจ่ายตรงๆ ไม่ว่าจะซื้อสินค้าอะไร And the proposed change in corporate taxes, while differing from value-added taxation in some ways, would similarly be neutral in its effects on trade. What this means, in particular, is that it would do nothing whatsoever to make Mexico pay for the wall. ที่ว่าจะเปลี่ยนแปลงภาษีบริษัท ซึ่งจะต่างไปจากภาษี VAT เรื่องนี้ก็จะมีผลต่อการค้ารวมๆไป ไม่เกี่ยวกับที่จะให้เป็นเงินเม็กซิโกมาจ่ายค่าสร้างกำแพง Some of this is a bit technical — see my blog for more details. But isn’t the U.S. government supposed to get stuff right before floating what sounds like a declaration of trade war? เรื่องทางเทคนิควิชาการให้ไปดูใน blog ของ Prof. Krugman รัฐบาลควรทำอะไรๆให้ถูกต้องก่อน แทนที่จะมารีบประกาศสงครามทางการค้าโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง So let’s sum it up: The White House press secretary created a diplomatic crisis while trying to protect the president from ridicule over his foolish boasting. In the process he demonstrated that nobody in authority understands basic economics. Then he tried to walk the whole thing back. สรุปว่า โฆษกทำเนียบขาวทำให้เกิดวิกฤติทางการฑูต ขณะที่พยายามปกป้องประธานาธิบดีไม่ให้ใครต่อใครดูถูกว่าเป็นตัวตลก เพราะเป็นคนขี้คุยอย่างโง่ๆ และด้วยการปกป้องประธานาธิบดีแบบนี้เองเขาก็ทำให้เห็นว่าไม่มีใครในคณะรัฐบาลเลยที่เข้าใจเรื่องเศรษฐศาสตร์เบื้องต้น All of this should be placed in the larger context of America’s quickly collapsing credibility. Our government hasn’t always done the right thing. But it has kept its promises, to nations and individuals alike. Now all of that is in question. Everyone, from small nations who thought they were protected against Russian aggression, to Mexican entrepreneurs who thought they had guaranteed access to our markets, to Iraqi interpreters who thought their service with the U.S. meant an assurance of sanctuary, now has to wonder whether they’ll be treated like stiffed contractors at a Trump hotel. ตอนนี้ประเทศต่างๆเริ่มงุนงงสงสัยไม่แน่ในในสหรัฐอเมริกากันหมดแล้ว ประเทศเล็กๆที่นึกว่าอเมริกาจะปกป้องจากภัยจากรัสเซีย, นักธุรกิจเม็กซิโกที่นึกว่าจะได้การประกันสินค้าผ่านแดนเข้าตลาดสหรัฐฯ, ไปจนถึงล่าวชาวอิรักที่นึกว่าทำงานช่วยอเมริกาแล้วจะได้ที่อยู่อย่างปลอดภัย ตอนนี้ทุกคนสงสัยว่าจะถูก Trump หลอกให้ทำงานแล้วไม่จ่ายแบบที่เคยหลอกผู้ทำสัญญารับเหมางานรายย่อยกับโรงแรมของ Trump นั่นเลย That’s a very big loss. And it’s probably irreversible. เป็นความสูญเสียอย่างใหญ่หลวง และคงจะเรียกกลับคืนไม่ได้ -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Read my blog, The Conscience of a Liberal, and follow me on Twitter, @PaulKrugman. Follow The New York Times Opinion section on Facebook and Twitter (@NYTopinion), and sign up for the Opinion Today newsletter. A version of this op-ed appears in print on January 30, 2017, on Page A21 of the New York edition with the headline: Building a Wall of Ignorance. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |